Dramat szekspirowski jest szczególną formą dramatu, stojącą niejako w opozycji do klasycznej odmiany tego rodzaju sztuki. Zapoczątkowany oczywiście przez wielkiego pisarza Wiliama Szekspira zrywa on przede wszystkim z zasadą trzech jedności, to znaczy, że jego akcja toczy się zarówno we wnętrzach, jak i na zewnątrz, a także jest rozciągnięta w czasie. Jakie są więc inne cechy dramatu szekspirowskiego?
Cechy dramatu szekspirowskiego
Do głównych cech dramatu szekspirowskiego należy przede wszystkim wielowątkowa akcja, która odbywa się w różnych miejscach i o różnym czasie. Akcja w przeciwieństwie do dramatu klasycznego może trwać nawet kilka lat. Czas jest więc traktowany w sposób niezwykle swobodny, można nim bez końca manipulować. Inną cechą wyróżniającą ten rodzaj dramatu jest brak obecności chóru. Dramat szekspirowski cechuje również znaczna zmienność nastroju, czyli przeplatanie scen dramatycznych z komediowymi. W tej odmianie dramatu tragizm, komizm, groteska czy groza znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie. Jest to tak zwany synkretyzm stylistyczny. Charakterystyczną rolę w dramacie szekspirowskim stanowi przyroda, która ma za zadanie tworzyć klimat przedstawienia potęgując różnego rodzaju nastroje, na przykład grozy. Ważną cechą dramatu szekspirowskiego jest także niestosowanie za wszelką cenę języka podniosłego. Język jest wręcz w tej odmianie niezwykle potoczny i wypełniony różnego rodzaju przysłowiami czy regionalizmami. Jest on dostosowany do charakteru bohatera i przyozdobiony różnymi metaforami oraz porównaniami.
Bohaterowie w dramacie szekspirowskim
Bohaterowie w dramacie szekspirowskim są bardzo skomplikowani. Na scenie zestawieni są także bohaterowie zarówno niskiego, jak i wysokiego pochodzenia. Ich charaktery są niezwykle dynamiczne i zmieniające się w czasie. W dramacie szekspirowskim królują sceny realistyczne, świat fantastyczny pełni jedynie rolę pomocniczą. Ciekawą cechą jest również fakt, że w tytule tragedii umieszczane jest zwykle imię głównego bohatera. Bohater pełni zresztą kluczową rolę w dramacie szekspirowskim. Tematem tego rodzaju dzieła są dramaty i namiętności ludzi, z zachowaniem łańcucha przyczynowo-skutkowego. Tragizm głównych bohaterów wynika z dokonywania przez nich takich, a nie innych wyborów, wynikających zwykle z ulegania własnym pokusom czy namiętnością. Pouczenie moralne obecne w dramacie szekspirowskim jest więc szczególną cechą tego rodzaju dzieła. Twórca dramatu szekspirowskiego stara się bowiem przekazać swoim odbiorcom, że każdy człowiek zmaga się z różnego rodzaju słabościami i pokusami. Uleganie tego rodzaju namiętnością prowadzi natomiast z reguły do tragicznego końca historii. W dramacie szekspirowskim historia stanowi bowiem niezwykłe tło, aczkolwiek jest ona swobodnie modyfikowane.
Dramat szekspirowski jest więc szczególnym dziełem, który definitywnie zrywa z zasadą trzech jedności. Główną cechą tego rodzaju dzieła jest mieszanie tragizmu, fantastyki, komizmu, a także akcja, która rozgrywa się na przestrzeni nawet kilku lat.
